Χωρική ανάλυση και χωρική παρεμβολή εντομολογικών δεδομένων

Abstract

Στην παρούσα μεταπτυχιακή μελέτη, ερευνήθηκαν τα χωροχρονικά πρότυπα διασποράς του ψευδοκόκκου της αμπέλου, Planococcus ficus, σε μια περιοχή καλλιεργούμενη από διάφορες ποικιλίες αμπέλου, στην Πελοπόννησο της Νοτίου Ελλάδος, χρησιμοποιώντας μεθόδους χωρικής ανάλυσης και στηριζόμενοι σε δεδομένα συλλήψεων αρσενικών ενηλίκων του ψευδόκοκκου, καθώς και του φυσικού του εχθρού, υμενόπτερου παρασιτοειδούς Anagyrus pseudococci. Κάθε θέση παγίδευσης, αποτελείτο από μία φερομονική παγίδα, εμποτισμένη με 200 mg συνθετικής φερομόνης lavandulyl senecioate. Ο πληθυσμός του ψευδοκόκκου της αμπέλου που συνελήφθη καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου ελέγχου, επέδειξε χωροχρονικές μεταβολές, οι οποίες απεδόθησαν είτε στην βιολογία του εντόμου (αριθμός γενεών), είτε στην παρουσία του παρασιτοειδούς είτε σε άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως το υψόμετρο. Στηριζόμενοι στα αποτελέσματα αυτά εφαρμόσθηκαν στη συνέχεια οι μέθοδοι χωρικής παρεμβολής IDW, kriging και co-kriging για την εκτίμηση της χωρικής κατανομής του πληθυσμού του ψευδόκοκκου σε όλη την περιοχή μελέτης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μέθοδοι χωροχρονικής ανάλυσης και χωρικής παρεμβολής, μπορούν να αποτελέσουν ένα σημαντικό εργαλείο για τη μελέτη της δυναμικής στην διάδοση του εντόμου στο χώρο, ακόμη και σε μικρής σχετικά εκτάσεως περιοχές. Τα αποτελέσματα επίσης μας δείχνουν, πως η ενσωμάτωση της γνώσης αυτών των χωρικών προτύπων σε προγράμματα ελέγχου ζωνών, μπορούν κάλλιστα να βελτιώσουν τις προσπάθειες αποτύπωσης των πτήσεων και να επιτύχουν μείωση του κόστους διεξαγωγής των προγραμμάτων αυτών, πολύ δε περισσότερο να συμβάλλουν αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση του ψευδοκόκκου της αμπέλου.

We studied the spatio-temporal dispersion patterns of Vine mealybag, Planococcus ficus, in a mixed variety vineyard area in Peloponnisos (southern Greece), using spatial autocorrelation methods to analyze adult trapping data, along with the presence of its natural predator Anagyrus pseudococci. Each trapping station consisted of a pheromone trap baited with 200 mg synthetic feromone lavandulyl senecioate. The population of Planococcus f. captured throughout the monitoring season displayed random increases in density which were imputed either to parasitoid’s presence or other bioclimate factors. Our results show that spatial autocorrelation statistics can provide an important tool in studying the spatial dynamics of this insect even in not very large areas. Results also suggest that the incorporation of knowledge on spatial patterns into area-wide control projects may improve monitoring efforts and reduce program costs.